Mauro
Geschreven door Wim van Geelen op 5 maart 2012
Mauro symbool voor een beleid dat niet op orde is. De geschiedenis van Mauro is bekend. De jongen was door z’n moeder vanuit Angola op het vliegtuig naar Nederland gezet. Hij woonde hier al een jaartje of acht, zat op school, spreekt goed Nederlands met een Limburgs accent, speelt in de plaatselijke voetbalvereniging, heeft de nodige vriendjes en vriendinnetjes. Kortom: hij is in Nederland geworteld.
Toen de brief met de mededeling dat hij terug moest naar Angola op zijn deurmat viel werd zijn omgeving gemobiliseerd. Media-aandacht was verzekerd en de uitkomst mag bekend heten. Vooralsnog mag Mauro blijven.
Maar er zijn meer Mauro’s en Sahars. Het Afghaanse meisje is het andere voorbeeld van iemand die het land uitmoest, maar toch mag blijven. Ook in dit geval is de media-aandacht cruciaal geweest.
Verheugend voor beiden, maar ondertussen vertrokken anderen gedwongen, die niet het geluk hadden dat de media zich om hen bekommerden.
Ontrechtvaardig, want geen gelijke monniken en dus geen gelijke kappen. Daar moet wat aan gebeuren! Dat dachten de Kamerleden Hans Spekman van de PvdA en Joël Voordewind van de ChristenUnie ook en zij staken de handen uit de mouwen. Een initiatiefwetsvoorstel, als het resultaat van hun inspanning. Jongeren die hier al acht jaar zijn, de taal spreken, een opleiding zijn begonnen of zelfs hebben afgemaakt, lid zijn van een vereniging zijn in de samenleving geworteld. Dus zij zouden om die reden een verblijfsvergunning moeten kunnen krijgen.
Voorwaarde is dan wel dat het de overheid te verwijten is dat er in die acht jaar geen besluit genomen is over de status van hun ouders.
Al snel werd duidelijk dat hun initiatief geen meerderheid zou krijgen in de Kamer. De situatie zou blijven zoals die was. Dus meer Mauro’s in de toekomst, met alle mediageweld van dien. En dus een onbevredigend gevoel na afloop in het besef dat er weer iemand mag blijven, terwijl vele vergelijkbare gevallen terug moeten naar het land van herkomst.
Voor GroenLinks Kamerlid Tofik Dibi was dat de aanleiding om half december van vorige jaar op de ketting te springen. In samenwerking met een reeks van bekende Nederlanders begon hij een handtekeningenactie via internet onder de naam “kinderpardon”.
Dat sloeg aan. Binnen een mum van tijd zijn er meer dan honderdduizend handtekeningen verzameld. Per dag verandert dat getal. Nu al meer dan 130.000 en dat aantal neemt nog steeds toe. Tofik deed ook een beroep op de gemeentebesturen. Kunnen jullie geen motie in de Raad aannemen om minster Leers te bewegen het beleid te veranderen?
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ook hier veranderde de aantallen gemeenten waar een dergelijke motie werd aangenomen. De grootste gemeenten zijn daarbij en een reeks van andere, ook grotere gemeenten. Woerden niet, maar dat zou wel moeten.
Zo dacht althans mijn fractie erover en dus werd er een motie in elkaar getimmerd. In de oorspronkelijke versie stond te lezen dat al 14 gemeenten Woerden waren voorgegaan. Een week later moest dat veranderd worden in 45 en op de dag dat de motie, gesteund door ChristenUnie/SGP en D66, in de Raad werd behandeld, 1 maart jl., was dat aantal zels tot boven de honderd opgelopen.
Daar waren ook Maastricht en Arnhem bij. Twee steden waar niet de PvdA, GroenLinks of de ChristenUnie de motie indienden, maar het CDA.
In Woerden hebben Progressief Woerden, ChristenUnie/SGP en D66 geen meerderheid. Dus zou het van Inwonersbelangen of het CDA afhangen of de motie zou worden aangenomen.
Ik had mijn kaarten op Inwonersbelangen gezet. Ik wist dat men er daar nog niet uit was. Allereerst lag daar de vraag op tafel of een inwonerspartij zich met de landelijke politiek moest bezighouden en dan waren er nog de nodige technische bezwaren. Bezwaren die ook door de Raad van State zijn ingebracht. In een poging om het tij te keren heb ik de wettekst naar hen toegemaild met daarbij de opmerking dat het initiatiefwetsvoorstel in ieder geval een stap in de goede richting is. Dat niet steunen betekent in ieder geval dat een slechtere situatie in stand gehouden wordt. Het hoofdredactionele commentaar van de NRC van dinsdag jl. had geelde teneur.
Het mocht niet baren. Inwonersbelangen stemde tegen de motie, net als de VVD. Maar dat laatste hadden de indieners van de motie tevoren al ingecalculeerd.
En het CDA? Goed voorbeeld, zie Maastricht en Arnhem, doet goed volgen. Het CDA stemde voor de motie, die dus is aangenomen.
Hans Schmidt gaat nu een brief schrijven om namens de Raad van Woerden minister Leers te bewegen zich achter het initiatiefwetsvoorstel Samson (Spekman heeft zoals bekend inmiddels de Kamer verlaten)/Voordewind te scharen.
Benieuwd uiteraard waar de brief uit o.m. Woerden toe zal leiden.
Reacties: info@progressiefwoerden.nl