Randstadgemeente
Geschreven door Wim van Geelen op 21 maart 2012
Randstadgemeente: illusie of wordt dat ooit werkelijkheid? Toen ik in 1999 aantrad als jong gemeenteraadslid vroeg de afdeling Voorlichting mij om een eigen profiel te schr8ven. Want de burger van Woerden had er recht op te weten wat zijn/haar vertegenwoordiger in de Raad deed en dacht. Eén van de vragen die ik moest beantwoorden was waar Woerden over 50 jaar, dus in 2150, zou staan. Voor mij green vraag, maar eigenlijk een weet. Woerden zal dan als zelfstandige gemeente opgehouden hebben te bestaan en onderdeel uitmaken van één grote Randstadgemeente. De gemeente zou dan in mijn visie bestaan uit Amsterdam, Utrecht, Woerden/Gouda, Rotterdam, Delft, Den Haag, Leiden en Haarlem.
Ik motiveerde die visie met het uitspreken van de verwachting dat de taken die op een gemeente af zullen komen zo enorm zijn dat de handen wel ineen geslagen zouden moeten worden. Versteviging van het draagvlak heet zo iets. Daar kwam als tweede motivering bij dat de provincies hun betekenis zullen verliezen en er dus ook taken van de provincies naar de gemeente overgeheveld zullen worden.
Een vergelijking met landen om ons heen en wat verder weg nam ik als derde motivering erbij. Een havenstad als Rotterdam met 700.000 inwoners moet concurreren met Sjanghai, waar ettelijke miljoenen hun dagen doorbrengen. Londen en Parijs zijn ook stukken groter dan Amsterdam met een oppervlek die van Randstadgrootte is.
Leuk vind ik deze ontwikkeling echter niet. Ik zie met lede ogen aan dat het aantal gemeenten zo terugloopt. Maar de trend is niet te keren, anders dreigen steden als Amsterdam, Rotterdam , Den Haag en Utrecht onder te sneeuwen op het wereldtoneel. En tel je zegeningen: ik denk dat een grote Randstadgemeente ook een garantie is voor het behoud van wat nu nog het Groene Hart is.
Een stap in de verwachte richting is de instelling van de Metropoolregio Rotterdam-Den Haag. Dat is een samenwerkingsverband van 24 gemeenten in die regio. Zij hebben besloten intensief met elkaar te gaan samenwerken op terreinen als economie, infrastructuur, openbaar vervoer, volkshuisvesting en milieu. Op 1 januari 2013 gaat de Metropoolregio van start. De economie is een belangrijke stimulans voor de samenwerking. Een voorschot hebben beide gemeenten al genomen door het vliegveld Zestienhoven “Rotterdam The Hague Airport” te noemen. Het vliegveld richt zich heel nadrukkelijk op het zakelijk verkeer. Wat verkeer en vervoer verder betreft gaan beide het verkeer veel beter dan nu nog het geval is op elkaar afstemmen. Datzelfde geldt voor de ontwikkeling van nieuwe bedrijventerreinen. Het is de bedoeling dat vertegenwoordigers van beide gemeenten de regio in het buitenland als één gebied gaan verkopen.
Maar gelukkig is er niet alleen oog voor economie, bedrijvigheid en vervoer, maar ook voor het groen.
De intentie bestaat om er voor te zorgen dat het betrokken gebied niet gehele en al versteent. Zuurstoflongen zijn bitter noodzakelijk voor het welzijn van de bevolking.
Minpuntje van de voor het overige zo goed bedoelde samenwerking is dat de burger geheel uit het oog verloren wordt. Over verkiezingen wordt niet gerept. Alles wordt bij het oude gelaten. Dus de 24 samenwerkende gemeenten behouden all hun gemeenteraad, maar die raad ziet wel veel uit handen genomen. Uiteindelijk zullen zij pro forma moeten instemmen met de keuzes die in Metropoolverband genomen zijn over bedrijventerreinen b.v. Het wordt allemaal nogal technocratisch en niet democratisch. Maar de wal zal wat dit betreft ooit het schip keren en dan zijn we terug bij het vertrekpunt, namelijk die ene Randstadgemeente. Die moet bestuurd worden door een bestuurscollege, die op haar beurt gecontroleerd wordt door een volksvertegenwoordiging.
In 2150 zal dat zijn beslag gekregen hebben. Mind my words! Maar ik zal het niet meer meemaken.