Ieder kind verdient een veilig thuis
Geschreven door Loes Ypma op 6 juni 2014
Helaas zijn er kinderen die wegens omstandigheden niet thuis kunnen wonen. 32.000 van hen leven in sobere opvangcentra. Onderzoek laat zien dat deze kwetsbare groep kinderen veel schade oploopt in hun ontwikkeling. Daarom pleit ik voor het zogenaamde ‘inhuisplaatsen’, waarbij zoveel mogelijk kinderen niet in een opvanglocatie maar in een echte gezinssituatie worden geplaatst.
De overgang van de zorgtaken naar gemeenten bieden prachtige kansen. Waar kinderen niet meer thuis kunnen wonen, is straks de gemeente aan zet. Zij kunnen in de omgeving van het kind op zoek naar een opvangadres, bijvoorbeeld bij kennissen of vriendjes thuis. Deze (tijdelijke) pleegouders kunnen kinderen in de buurt veiligheid bieden en een thuissituatie geven waar kinderen op een goede manier kunnen worden opgevangen en opgroeien. Bovendien kunnen de kinderen op hun eigen school blijven zitten en bij hun vriendjes in de buurt blijven wonen. Continuïteit en gehechtheid zijn daarbij de toverwoorden.
De mensen die deze kinderen opvangen moeten wel voldoende ondersteunt worden door professionals zodat zij, ook als het moeilijk gaat, hun belangrijke taak kunnen vervullen. De staatssecretaris heeft toegezegd met de gemeenten nadrukkelijk deze vorm van wijkpleegouders te bespreken. Vaak is er samen met de directeur van de school wel een gezin in de buurt te vinden die voldoende ruimte in hun hart en huis hebben om deze kinderen tijdelijk of voor langere tijd een veilig thuis te bieden.
Daarnaast wil ik dat er gestopt wordt met het de huisuitzettingen van hele gezinnen. Dit is een traumatische ervaring voor veel kinderen. In plaats daarvan moeten gemeenten samen met woningbouwcorporaties afspraken maken over bijvoorbeeld financiële regelingen, zoals het onder curatele stellen van het gezin. Zo komen kinderen niet ineens met hun ouders op straat te staan, maar kan gewerkt worden aan een oplossing waarvan kinderen niet de dupe zijn.
Als laatste zal ik dinsdag een motie indienen waarin we de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) en de staatssecretaris vragen om een concrete ambitie te formuleren voor het aantal kinderen in sobere opvangcentra. Dat zou toch minstens gehalveerd moeten kunnen worden in een aantal jaren? Want ieder kind verdient een goede toekomst!