Wij-gevoel
Geschreven door Wim van Geelen op 30 december 2007
Wat bindt ons als fractie nou? Op de laatste dag van 2007 is terugblikken op wat het nu bijna geschiedenis geworden jaar ons als fractie geboden heeft onvermijdelijk.
Er waren successen, dat zeker,al was het alleen maar dat wij als fractie als redelijk harmonieus samenwerkend gezelschap het jaar volbracht hebben. Er was halverwege het jaar het pijnlijke afscheid van Manfred. Iets later brak Loes door, geparachuteerd als het ware van een raadszetel naar het pluche van de bestuurdersstoel. En zo kunnen we nog wel even doorgaan: Ronde van het Groene Hart, Sportnota, BRAVO-projecten, Welstandsnota, Economische Visie, WMO enz. enz. De column is te beperkt om naar volledigheid te streven. Dat gaan we dus niet doen. We lichten uit de veelheid van zaken die het bijna afgelopen jaar de revue gepasseerd zijn er één aspect uit, het wijgevoel. Wat bindt ons nu als fractie? We hebben daar begin oktober een indringend gesprek gevoerd met het bestuur. We kwamen een stapje verder, maar sindsdien is er weer sprake van stilstand en dat voelt niet goed. In 2008 moeten we dat weer gaan oppakken! Daarmee hebben we dan direct al het eerste goede voornemen te pakken. Maar kunnen we wel spreken van een “wijgevoel”? En wie zijn we dan? Ben ik dat, omdat bescheidenheid me dwingt om net te doen alsof meerderen het te beschrijven gevoel delen? Het gevoel, inderdaad, want laat ik beginnen met de constatering dat ons wijgevoel gekoppeld is aan een stuk emotionele identiteit. We wilden en we willen het een beetje anders doen dan de rest in politicis en wij willen daar ook op worden aangesproken. Dat is best moeilijk, zeker in de gemeentepolitiek, waar de marges waarbinnen je je kunt onderscheiden van de rest, buitengewoon smal zijn. Als fractie die ook nog een coalitieakkoord heeft afgesloten met andere partijen, in ons geval het CDA en de ChristenUnie, is het nog een slagje moeilijker om je politiek te onderscheiden dan als fractie die zich ongebonden te weer kan stellen tegen het College. Dan het kopje maar laten hangen en maar niet bewegen? Dat is niet verstandig, want er komen in 2010 nieuwe verkiezingen aan en er moet voor de burger toch wat te kiezen zijn, anders wordt het wel erg saai. Wat zal helpen in de verkiezingstijd is dat je als politieke groepering, te beginnen met de fractie, een duidelijk wijgevoel uitstraalt dat een uitwerking als een magneet op de kiezer heeft. Weer dus dat wijgevoel. Een gevoel dat meerdere lagen heeft, dus zo simpel is het niet. Laten wij er maar bij wijze van nieuwjaarsvingeroefening, eens een paar doornemen.
Het WIJ als IK zou je bedoelen-wij. Dit stuk is een individueel gemaakt product. Maar steeds maar dat ik gaat vervelen en leidt af. Dan maar doen of anderen een handje mee geholpen hebben.
Dan heb je ook nog het verwijtende wij. “We praten er niet meer over in de fractie!” Wat bedoeld wordt is: ik kan praten als Brugman, maar niemand wil luisteren, omdat de anderen die grammofoonplaat al zo vaak gehoord hebben.
Dit is ook een mooie: het “iedereen behalve ikzelf-wij”. Komt in onze fractie helaas nog te vaak voor. Om me bij de eigen leest te houden: aan het begin van de zittingstermijn besloot de fractie dat elk fractielid een column zou schrijven voor de website. Eén keer per 14 dagen. Dus dan duurde het weer maanden voor je weer aan de beurt was. Dat moest te doen zijn. Raadpleging van onze site brengt tot uiting wat er van die afspraak terecht is gekomen.
Leuk is ook het “Oranje-wij”. Dat hebben we als fractie toch maar mooi gefikst met die motie, met dat amendement! Naast trots op Woerden, trots op onszelf!
Dan is er nog het “bekritiserende-wij” Dat doen wij bij ons als fractie anders, als Inwonersbelangen b.v. een enquête in Molenvliet gaat organiseren om de route naar de bekende weg,” men wil daar geen windmolens in de achtertuin hebben”, te schetsen.
En vergeten we vooral het Vakbond-wij niet. Dat pikken we als fractie niet, als per 1 januari 2008 de beoogde bestuurlijke fusie in het Openbaar Basisonderwijs weer voor minstens een half jaar is uitgesteld.
Tenslotte is er nog het “omdat wij verder helemaal niets samen hebben-wij”. Deze vorm van het wijgevoel is misschien wel illustratief voor de fractie, die naarstig op zoek is naar zaken die we gemeenschappelijk hebben. Die zoektocht gaat overigens door in 2008. Worden er resultaten geboekt dan zal daar zonder meer een column of zelfs enige columns aan gewijd worden.
Dat het iedereen met name de lezers van deze columns, goed mag gaan in 2008. Dat het met ons dus goed mag gaan. Wie achter ons ook schuil moge gaan.