Een feest noemde Verhagen het CDA Congres. Het Christen Discriminatoir Appèl is nu een feit.
Geschreven door Wim van Geelen op 4 oktober 2010
Spannende TV zaterdag. Krijgt een congres van willekeurig welke politieke partij op de TV hooguit een paar minuten, nu snorden de camera’s de godganse dag in de Rijnhal in Arnhem. Het CDA congresseerde daar van 10.00 tot een uurtje of zes.
Massaal waren ze afgekomen op dat congres. Het ging daar dan natuurlijk over iets. Waar het precies om ging hoeft niet uitgelegd te worden. Dat is algemeen bekend. Het was, ook voor buitenstaanders, boeiend. Nadat wekenlang de heren Verhagen en Bleker niet van het scherm te branden waren, zagen we nu eens de rank and file van het CDA. Ik zag in die Rijnhal welgeteld 4033 CDA’ ers. Voornamelijk mannen van een zekere leeftijd, weinig jongeren, strakke kapsels, zowel bij mannen en vrouwen, bijna elke man voorzien van een stropdas met groen en oranje als favoriete kleur en natuurlijk nogal wat groen uitgeslagen verkiezingsparafernalia: groene notitieboekjes en pennen, groene broekpakken, jasjes en sjaaltjes en hier en daar zag ik nog een groene partijvlag.
Leden die wat op hun lever hadden kregen 1 minuut spreektijd toegewezen. Uiterst kort dus, maar genoeg om iemands ongenoegen tot uitdrukking te brengen of de keuze van Verhagen c.s. (minus 2) toe te juichen.
De naam van een blond gekuifd heer en diens fanclub, want een echte politieke partij mag die club absoluut niet heten, viel natuurlijk het meest. Verder veel emotionele minibetoogjes met “nee” als teneur. Er werden rode kaarten uitgedeeld aan de onderhandelaars voor het verkwanselen van de “C”, terwijl anderen een andere kleur in gedachten hadden voor het komende kabinet, namelijk bruin.
Nadat ook de CDA prominenten, de mastodonten of de olifanten, het woord kregen om binnen de hun toegemeten tijd van hun hart geen moordkuil te maken, kon er gestemd worden met wapperende stembriefjes. Die werden daarna in mandjes verzameld om geteld te worden en toen sprak de dagvoorzitter het verlossende woord uit: tweederde voor en éénderde tegen.
De spanning in de Rijnhal was gebroken. Er was “ja” gezegd tegen regeringsdeelname in deze vorm, een minderheidskabinet met gedoogsteun. Schouderklopjes, dankwoorden, ons-kent-ons. De vertrouwde jaren zeventig en tachtig kwamen voor even terug. Een feest, zoals us Maxime het verwoordde en daarmee sloeg hij de plank flink mis. Om met zo’n regeerakkoord in zee te gaan dat kan alleen het Christen Discriminatoir Appèl. Want lees maar even mee in de paragraaf over de integratie.
Instroom migranten beperken. Het regeerakkoord staat bol van de maatregelen die gezamenlijk de instroom van asielzoekers en immigranten moeten beperken.
Illegaal. Illegaliteit wordt strafbaar en wie ooit illegaal in Nederland is geweest krijgt geen verblijfsvergunning meer. Criminele en overlastgevende illegalen worden zo snel mogelijk het land uitgezet.
Gezinsmigratie. Voor gezinsmigratie komen alleen nog in aanmerking echtgenoten, geregistreerde partners en minderjarige kinderen. De termijn waarna gezinsmigranten een zelfstandige verblijfsvergunning kunnen krijgen wordt opgerekt tot 5 jaar. Huwelijken tussen neven en nichten worden verboden. Geprobeerd wordt de Europese regels zodanig te veranderen dat de minimumleeftijd voor inreizende partner 24 jaar wordt. Ook mag maar één partner in 10 jaar worden gehaald.
Inburgering. Inburgering wordt een verantwoordelijkheid van de migrant zelf. Het Associatieverdrag met Turkije wordt zodanig gewijzigd dat Turken ook weer onder de inburgeringplicht komen te vallen.
Boerkaverbod. Behoeft geen toelichting.
Kinderbijslag. Kinderbijslag wordt niet meer geëxporteerd naar landen buiten de EU.
Ziektekostenverzekering. De ziektekostenverzekering gaat voor Marokkanen en Turken niet meer gelden in landen als Marokko en Turkije, ook al hebben ze tevens de Nederlandse nationaliteit.
Te vroeg gefeest? Het zou zo maar kunnen. Verhagen moet nog zijn knopen tellen, zeker als morgen (5 oktober 2010) de CDA-fractie bij elkaar komt om over dit discriminatoire regeer- en gedoogakkoord te spreken. Er zijn op dit moment nog altijd twee dissidenten en als die hun rug recht houden dan is het maar de vraag of het feest kan doorgaan. Opstelten moet dan bepalen of hij de Koningin kan gaan vertellen dat er een regering geformeerd kan worden dat op een stabiele meerderheid in de Kamer kan rekenen.
Enkele columns terug heb ik voorspeld dat dit kabinet, toen nog het kabinet Rutte genoemd, er niet zou komen.
Ik hou die voorspelling nog even overeind.
Ten slotte: er is ook goed nieuws. In dit regeerakkoord wordt er minder dan verwacht bezuinigd op het Gemeentefonds. Daar profiteren de gemeenten dus van. Woerden incluis. De broekriem kan iets gevierd worden.