Een vakantiecolumn uit Ierland
Geschreven door Wim van Geelen op 28 juli 2010
Bepaald warm is het daar niet. Wel vochtig, maar verder bepaald geschikt weer om rustig aan een tafeltje gezeten achter een Apple deze column neer te typen.
Net als Nederland is ook Ierland in de ban van de WK voetbal.
Ierland was er niet bij, maar we weten allemaal nog wel hoe dat kwam. Ierland stond pal voor tijd in de wedstrijd tegen Frankrijk nog gelijk en dat zou betekenen dat Ierland naar Zuid Afrika kon afreizen. Maar zo ver kwam het niet, want de fransman Thierry Henri sloeg de bal met de hand achter de Ierse keeper. Iedereen die het zag, maar de enige man die het had moeten zien, de scheidsrechter, zag het niet. Exit Ierland. Frankrijk kon zich wel opmaken om naar de WK te gaan. Hoe dat afliep is ook algemeen bekend. Een totale afgang en dat liet de Franse politiek tot op het allerhoogste niveau niet onberoerd. Het gevolg: de eerste wedstrijd die Frankrijk binnen enkele weken moet spelen om aan het EK te kunnen deelnemen, tegen Wit Rusland, gebeurt met spelers die niet in het team zaten dat voor die schande verantwoordelijk was. Dat in Ierland gesmuld werd vanwege het Franse voetbalschandaal moge helder zijn!
Ierland zucht, sterker dan Nederland, onder de gevolgen van de bankencrisis en de economische recessie. De bank waar onze dochter, die in Dublin woont, bankiert, ging een paar weken geleden failliet en dat leidt tot allerhande gedoe. Je bent je geld niet kwijt, maar er moet wel geregeld worden om ervoor te zorgen dat je het bankieren ergens anders kunt voortzetten. Dat het niet goed gaat daar merk je veel dingen. Opvallend is dat alles wat goedkoper is geworden en dat zaken als Aldi en Lidl als paddenstoelen uit de grond rijzen en heel veel klanten trekken. Opvallend ook de leegstand op bedrijventerreinen en in de kantorensector.
Het bericht gisteren in de lokale pers over een bedrijf uit Montfoort, dat zich bezig houdt met het vervaardigen van autospiegels, dat vertrekt naar Ierland, omdat het daar goedkoper produceren is, verbaasde me dan ook niet echt.
De politiek in Ierland lijkt, met alle verschillen die er wat de organisatie van de overheid op rijks-, regionaal en lokaal niveau zijn, veel op die in Nederland. Het is bezuinigen en nog meer bezuinigen wat daar de klok slaat.
Ons vertrek daar viel samen met de publicatie van een rapport dat ging over besparingsmogelijkheden op het lokale niveau. Ook wat dat betreft lijkt Ierland op Nederland. Daar gingen 23 ambtelijke werkgroepen aan de slag om voor miljarden aan bezuinigingsmogelijkheden te onderzoeken. De rapporten werden aangeboden aan het Kabinet, maar dat kwam te val en er is dus weinig met die rapporten gebeurd. In Ierland pakken ze het anders aan. Ook daar de opdracht aan commissies om met maatregelen te komen, maar het besluitvormingsproces is daar veel beter georganiseerd dan hier. Maandag werd de laatste hand gelegd aan het rapport door een commissie van vijf, waarvan ook dochters schoonvader deel uitmaakte, dinsdag vergaderde het Ierse Kabinet erover en tegen de avond was duidelijk dat alle 106 aanbevelingen uit het rapport door het Kabinet geaccepteerd werden. Ze gaan nu dus uitgevoerd worden.
Twee maatregelen springen eruit. De eerste is uitbreiding van de tolwegen. Rond de grote steden van Ierland zoals Dublin en Cork zijn die er nu al en aan den lijve heb ik ondervonden dat het zo gemakkelijk gaat. Een kastje op de voorruit achter de door het bedrijf uit Montfoort gemaakte spiegel en klaar is Kees. Passeer je de tolgrens dan hoor je een piepje en wordt er een bescheiden bedrag van je rekening afgeschreven Waarom het rekeningrijden in Nederland er nog steeds maar niet van komt en als er voorstellen komen dat dan tot grote politieke commotie leidt, snap ik nog steeds niet. Kijk naar Ierland zou ik zeggen en het is zo gefikst.
De tweede maatregel voorziet in een reductie van het bestuurlijke en ambtelijke apparaat. Dat willen we hier ook, maar de geschiedenis leert dat elke bezuinigingslag resulteert in meer in plaats van minder ambtenaren en bestuurders. Opvallend is dat de stoep van bovenaf aan wordt schoongeveegd. Met name de managers zullen eraan moeten geloven. Nooit geweten dat er in Ierland maar 34 gemeenten zijn met 34 gemeentesecretarissen dus. Voorgesteld wordt dat aantal tot 24 te reduceren. Een aantal van de overblijvers moet dus in meerdere gemeenten zijn of haar heilzame werk voortzetten. Het aantal directeuren van diensten gaat van 240 naar 190. De managementlaag daaronder dient met 15% in te krimpen en dat percentage wordt verder ook voor andere lagen gehanteerd. Al met al goed voor structurele bezuinigingen in orde grootte van € 0.6 miljard. Of dat cijfer gehaald wordt moet natuurlijk worden afgewacht. Maar er is bij dit alles één zekerheid: Ierland blijft een verrassend mooi vakantieland. Voor de liefhebber van groen en ongerepte landschappen: een waar vakantieparadijs.