Taqqiya mevrouwtje, taqqiya meneertje

Geschreven door Wim van Geelen op 15 november 2010

Zelfs Hans Schmidt bezoekt zo nu en dan de Middellandse Zee. Nee niet als aanduiding van een vakantiebestemming, maar als de groentewinkel annex slagerij aan het Groenendaal. Deze winkel wordt sinds enkele jaren uitgebaat door Ahmed Arbaj. Eerder was Ahmed’s winkel gevestigd aan de Achterstraat in de voormalige noodslachterij en toen aan de gebr. Terborchstraat. In beide gevallen moest hij verkassen, omdat hij op de hielen gezeten werd door nieuw- en vernieuwbouw. Nu dus aan het Groenedaal. Maar voor hoe lang is onzeker omdat hem als onderhuurder van de gemeente de huur is opgezegd.

Maar over deze huurperikelen gaat het vandaag in deze column niet. Het gaat over taqqiya.

Hoewel al meer dan 35 jaar bevriend met Ahmet was ik er toch nog bijna ingestonken. Hij is de vriendelijkheid zelve, in zijn winkel voor zijn klanten. Niets is hem te veel en hij is altijd bereidt zijn producten en vaak zijn die nergens anders te krijgen dan in zijn winkel en in die van zijn “concurrenten” aan de Hazelaarstraat, toe te lichten en aan te prijzen. Komt er een kind in de zaak dan krijgt ‘ie steevast een pruim, een peer of een andere gezonde lekkernij. Kom je even een paar centen te kort, dan is Ahmed nooit te beroerd om die of kwijt te schelden of, als het om iets meer dan een paar centjes gaat, die even op de lat te schrijven.

Wist ik veel dat Ahmed, als hij na een lange dag zwoegen zijn laatste spulletjes in de winkel had gedragen, thuis nog even de handleiding voor een bommenmaker aan het raadplegen is. Of knutselt aan een bombrief. Of Koranuitleggingen aan het bestuderen is van fundamentalistische imams uit Saudi-Arabië.

Of zit hij gewoon thuis met zijn gezin rond de open haard te kijken naar RTL4 of SBS6, zoals hij me weleens toevertrouwd? Maar dan nog bestaat er de kans dat hij binnenkort toch iets kwaads in de zin krijgt.

Hoe ik dat weet? Taqqiya mevrouwtje, meneertje. PVV-ideoloog Martin Bosma schreef er onlangs over in zijn net verschenen boek “De schijnelite van de valse munters. Drees, extreem rechts, de sixties, nuttige idioten. Groep Wilders en ik”. Eerst even iets over dit boek. Dan over de Arabische term.

De omslag van het boek is in de ‘aksie’ stijl van de jaren tachtig. Het lijkt wel het krakersblad Bluf! Dat is niet zomaar. Tegen dat soort links verzet Bosma zich. De arrogantie van het morele gelijk, die, beginnend in de jaren zestig, op agressieve wijze over de politieke en mediale elite is gaan hangen. Links kon zijn gang gaan. Hans Janmaat die kapot werd gemaakt. (Na de aanslag in Kedichem: politiek en justitie zwegen!) De multiculturele dictatuur. De bewust opgeroepen massa immigratie. (Vondst van Bosma: Hij spreekt over Schiphol als een ‘Demografische Draaischijf’: De goeien gaan weg, de slechten komen.) De islam als vriend van links. Enfin, de thema’s zijn bekend, maar doen er daarom niet minder toe. Bijzonder is dat Bosma hierbij ook veel gebruik maakt van informatie op de ‘rechtse’ websites. Genegeerd door de mainstream media, maar wel degelijk gelezen door de politici die feeling willen houden met wat er echt speelt in het land.

Het boek van Bosma is een mentaliteitsgeschiedenis van de laatste dertig jaar in Nederland. Het zit bomvol voorbeelden, citaten, bronverwijzingen. Bijvoorbeeld over zijn Amerikaanse tijd, waar hij het politieke spel in de vingers kreeg. Maar het gaat ook over de twijfel die er in de PVV fractie ontstond voorafgaand aan het uitbrengen van Fitna. Of de bewakingsgekte rondom Wilders in het buitenland, of bij Wilders op campagne in het land. Het is het eerste boek over de PVV van binnenuit, en alleen al daarom belangwekkend. Ook weidt Bosma uit over de taqiyya en hoe levensgevaarlijk deze houding van het veinzen (want dat is de juiste Arabische vertaling)  voor Nederland wel niet is.

Taqiyya dus.  G.W. nam dit Arabisch woord zelfs in de mond in een Kamerdebat. Het begrip staat, zo legde de would be Arabist en Islamoloog uit, voor het strategisch mogen, nee moeten, liegen over alles en dat louter en alleen maar om de Islam te versterken. Vanwege die taqqiya kan iemand als Ahmed een lekker pilsje met je drinken en tegelijkertijd in het geheim ijveren voor de invoering in Woerden van de sjaria. Bij Pauw & Witteman vertelde Bosma onlangs nog dat hij natuurlijk “bij bosjes” gematigde moslims kent. Maar ja, die taqiyya dus, helemaal te vertrouwen zijn ze nooit, die moslims. Misschien zijn moslims zoals de nummer 2 van de PvdA-lijst Nebahat Albayrak, die zegt nog nooit van dit begrip gehoord te hebben, wel het gevaarlijkst van allemaal. Dat vindt Bosma. Overigens kent  mijn vriend Ahmed dit begrip ook niet. Nooit van gehoord!

Nebahat, overigens de redelijkheid zelve, beklaagde zich anderhalve week geleden in Trouw over het etiket “moslima” die zij na 9/11 opgeplakt kreeg. Zij ergert zich er in het bijzonder aan als zij in de kroeg met een biertje in de hand van deze en gene toegevoegd krijgt of zij eigenlijk “gezien haar achtergrond” dat wel mocht drinken.

In het Trouw-artikel doet zij een oproep om dit containerbegrip niet meer te gebruiken. Het zegt namelijk niets, maar het suggereert des te meer en voeg ik eraan toe, het geeft mensen als Bosma een vrijbrief voor het schrijven van alle mogelijke onzin.

Ten slotte nog even Nebahat Albayrak citeren: “Na 9/11 werd moslim een begrip dat zowel op Osama Bin Laden als op mij werd geplakt. Ik woon sinds mijn tweede in Nederland, voor mijn broers, zussen en mij is dit ons thuis, wij horen hier, aan die vanzelfsprekendheid had niemand ooit getwijfeld -tot dat moment in de wereldgeschiedenis”.

Maar laat ik het eens omdraaien. Als G.W. minister Leers aan het afzeiken is of als hij Femke Halsema niet ziet staan, bedrijft hij dan ook geen taqiyya? Is G.W. in werkelijkheid geen schappelijke vent, waar je mee kunt lachen. Die zijn weekends, als hij niet in beslag genomen wordt door de kwestie-Lucassen,  bij voorkeur triktrakkend doorbrengt in een Turks theehuis? Of die zijn boodschappen, net als zijn collega-Kamerlid Gerda Verburg, elk weekend gaat halen bij de Middellandse Zee aan het Groenendaal in Woerden?

Ja taqqiya, want wie de bal kaatst kan 'm terug verwachten.


Deel dit artikel