Olympische spelen

Geschreven door Wim van Geelen op 2 augustus 2008

“Vrijheid van meningsuiting beknot door vooringenomenheid”. In de week dat de Olympische Spelen in China zullen beginnen met een ongetwijfeld onvergetelijke openingsceremonie, ontkom je er natuurlijk niet aan om in je 2-wekelijkse column daar aandacht aan te schenken.

Het onderwerp heeft dan wel weinig tot niets te maken met de lokale politiek, hoewel er toch wel een heel dun direct lijntje naar te trekken is, maar er zijn wellicht wel lessen uit te trekken die ook van toepassing kunnen zijn voor die politiek op het plaatselijke niveau. Wat mij in de berichtgeving van de dames en heren journalisten over het onderwerp China en de Olympische Spelen is opgevallen is de enorme vooringenomenheid tegen dat land en de intenties die men daar koestert. Alles wat in China gebeurt wordt de maat gemeten met maar één woord: mensenrechten met daaraan vastgekoppeld de vrijheid van meningsuiting. Daaraan schort het nodige, zo luidt de vastgeroeste mening en dus kloppen ook andere dingen niet. Topsporters en sportbestuurders wordt op hoge toon in de media verweten hoe men het in zijn of haar bolle kop kan halen om naar China af te reizen. Het land deugt eenvoudig niet. Hoogte- of voor mij in ieder geval dieptepunt is de VARA-uitzending van zaterdag 2 augustus van moraalridder Erik van Muiswinkel over het Schone Schijnekenhuis. De uitzending roept in feite op tot een boycot van de spelen door er niet naar toe te gaan. Sporters die jaren en jaren getraind hebben en er veel, zo niet alles, voor opzij gezet hebben om naar Beijing te gaan om deel te nemen aan de spelen worden voor lul gezet. Dat wordt geregistreerd door camera’s, hoewel van Sony (Japans), maar toch in China gemaakt, door presentatoren die zich op sportschoenen voortbewegen en die hippe kledij aan hebben die in China zijn gefabriceerd en omsloten door reclameblokken waarin producten worden aangeprezen die uit China komen, omdat het goed en goedkoop is. Dat heeft dus iets dubbels. Aan de ene kant China verketteren omdat de mensenrechten daar met de voeten getreden worden, want dat staat voor de opinieleiders op z’n van Muiswinkels vast en anderen tot een boycot te verleiden, maar nalaten om zichzelf de maat te nemen door vanaf vandaag te verklaren nooit meer Chinese spullen te kopen of Chinees te eten, zolang als volgens hen er iets mis blijft gaan in China met de mensenrechten of met Tibet. Het toppunt van geborneerdheid was van Muiswinkels ontboezeming in het AD/GH van 2 augustus jl. Citaat: “Velen zoals Foppe de Haan hebben hun gedachten even geparkeerd. Ik ben benieuwd hoe die mensen met hun geweten in het reine komen”. Heeft Erik datzelfde gevoel ook als hij gehuld gaat in een overhemd, made in China? Of naar zijn programma’s op zijn breedbeeld TV, made in China, kijkt? De vraag stellen is haar beantwoorden.

Maar gaat het wel zo slecht in China met de mensenrechten? Wie veel over het land gelezen heeft of er meerdere keren is geweest weet wel beter. Voor de grote massa van de 1.3 miljard inwoners van China en dat zijn voor de goede orde lang niet allemaal Chinezen, want er zijn maar liefst 56 erkende minderheidsgroeperingen!!!!, gaat het veel beter dan vroeger. Nog in 1961 werd het land geteisterd door hongersnoden die aan 30 miljoen, je u/je leest het goed, 30 miljoen mensen het leven kostten. Nu is dat onbestaanbaar. Er is eten voldoende en datzelfde geldt voor woonruimte. Ook die is in voldoende mate aanwezig, zij het dan dat een deel niet aan de normen van ons Bouwbesluit voldoet. De mensenrechten zijn wat dat betreft gewaarborgd. Aan de basisvoorwaarde om je mening vrij te kunnen uiten is in ieder geval nu voldaan. Want met een lege maag en zonder dak boven je hoofd heb je wel andere kopzorgen. Op de inwoners van China zelve komen heel veel meningen af. Er liggen tientallen kranten in de schappen en het land kent zo'n 80 tv-zenders. Hoewel ik geen letter kan lezen en maar hooguit 15 woorden kan verstaan durf ik de stelling aan dat er een breed scala van feiten en meningen op de lezers, kijkers en luisteraars wordt losgelaten. Dat er over bepaalde zaken niet direct geschreven wordt zal ongetwijfeld waar zijn. Dat is bij ons ook het geval, maar dat komt o.m. door vooringenomenheid. Een prachtig voorbeeld daarvan zag ik in de 2de uitzending van Paul Rosenmöller over China, 26 juli. Paul was beland in Chengdu. Die stad ken ik redelijk goed want zoon en schoondochter wonen daar een deel van het jaar en ik ben daar ook een aantal keren geweest. Die stad van 12 miljoen inwoners breidt zich razendsnel uit en dat kost grond. Boeren moeten die grond afstaan en Paul was een misstand op het spoor gekomen. Die boeren kregen geen compensatie voor het verlies van hun land. Als dat waar zou zijn dan zou dat ernstig zijn, maar is het waar? De beelden spraken voor zich. De boer in kwestie werd gefilmd in zijn nieuwe woning. Dat was trouwens een verademing als je de eerdere beelden nog had onthouden van wat eerst zijn onderkomen was. Hij was er in ieder geval wat ruimte betreft zeer op vooruit gegaan en dan heb ik het maar even niet over de staat van de woning. Nieuw versus een krot, nog geen eens de naam stal waardig. Maar wat stond er in de woning? Een breedbeeld tv van voor Nederlandse begrippen ongekende afmetingen en een meer dan manshoge ijskast. Als dat nou geen compensatie was? Maar Paul vergat door te vragen. Hij liet de man maar uitrazen. Kritische journalistiek, maar dan op de verkeerde manier.

Stuitend was ook de keer dat IOC-bestuurder Hein Verbruggen bij Pauw en Witteman te gast was. Het zou over de voorbereidingen van de Olympische Spelen gaan maar de toon werd gezet door en filmpje vooraf te vertonen waarin een aantal Chinezen werd geëxecuteerd. Hein zat gelijk al in de beklaagdenbank. Terecht dat hij zich afvroeg of dat filmpje ook getoond zou worden als er een captain of industry of een minister te gast bij hen was om over hun Chinese ervaringen kond te doen. Nee dus! De les die ik uit die beide voorvallen zou willen trekken is: wees niet vooringenomen. Maar als je dat dan zo nodig moet zijn, wees dan consistent. Heb het over de mensenrechten en de vrijheid van meningsuiting. Daar is absoluut niks mis mee, maar doe het niet over de hoofden van de sporters heen. Dat is goedkoop, vooral als je maar wat graag dingen afkomstig uit China voor je eigen gebruik koopt omdat die spullen zo goed en zo goedkoop zijn. Wees dan consistent en koop dan spullen uit eigen land of uit andere landen dan China. Ik zie het de van Muiswinkels nog niet doen. Ook zullen zij tijdens de Spelen hun tv niet op andere zenders afstemmen. Helaas zullen die opinieleiders onze jongens en meisjes die in Bejing voor een plak gaan niet aanmoedigen. Laten wij dat wel doen en laten we vooral de Woerdenaren die voor de Paralympics daar heengaan, Jiske Griffioen en Esther Vergeer, alle succes die maar mogelijk is toewensen!!!!!!!!!!!


Deel dit artikel