Boekbespreking: Een goede raad is rood.
Geschreven door Wim van Geelen op 3 juni 2013
Ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan is het boekje “Een goede raad is rood” verschenen. Een aantal leden van de plaatselijke partijafdeling van de PvdA hebben dat boekje verzorgd. Hulde voor die mannen en die ene vrouw, die het toch maar voor elkaar gekregen hebben om een stuk politieke geschiedenis van Woerden vast te leggen.
Het is een leuk en informatief boekje geworden. Als je, zoals deze columnist, al 40 jaar in de Woerdense politiek meeloopt, dan heb je een stuk van die geschiedenis meegemaakt. Vandaar dat ik het direct nadat ik uit handen van oud-voorzitter en medesamensteller Sjoerd Plantenga gekregen had, met rode oortjes in één ruk heb uitgelezen. Veel van de beschreven situaties kwamen mij bekend voor. Neem de kwestie van Het Klooster, dat leidde tot het aftreden van een PvdA-wethouder Kees van Iperen (1974-1979). Kees staat overigens niet vermeld in het lijstje, achterin het boekje, van raadsleden en wethouders, maar dit geheel terzijde. Uitgebreid beschreven is deze kwestie, maar dan alleen maar vanuit de PvdA-optiek. Je mist dan toch hoe de andere partijen er tegenaan keken. Ik heb die discussie als schaduwfractielid van het CDA meegemaakt en ik kan nu wel verklappen dat de opvattingen binnen die club over het behoud van Het Klooster genuanceerder lagen dan in het boekje verwoord.
Maar laat ik beginnen met het begin. Je kan het je nu bijna niet meer voorstellen, maar “de rooien” hadden het in het begin niet gemakkelijk in het confessionele Woerden. Pas na 14 jaar veroverde men een raadszetel. Jac. v.d. Poll nam ‘m in, maar niet voor lang. Interne strubbelingen, toen ook al, leidden ertoe dat hij de Raad al na 1 jaar verliet. In de periode 1945-1949 kwam hij terug. De naam v.d. Poll zong bij mijn schoonfamilie rond. Hij was als financiële man bij het Magazijn de directe baas van m’n schoonvader.
Jac. v.d. Poll richtte de Algemene Woningbouwvereniging op en nam m’n schoonvader mee als secretaris-penningmeester. Een functie die hij iets meer dan 40 jaar bekleedde. Wie hem opvolgde als secretaris mag ik bekend veronderstellen.
De PvdA hechtte, net als nu veel belang aan de sociale woningbouw. In dat verband mogen de wethouders Siem van der Lee, Martin Boevée en Tineke Lander met ere worden genoemd. De eerste heb ik in de woningbouw niet meegemaakt, mijn schoonvader natuurlijk wel en hij had een hoge pet op van hem. De beide andere wethouders heb ik wel meegemaakt. Sterker nog: als voorzitter van de SWW , in het boekje helaas SVW genoemd (blz.69), was ik hun eerste gesprekspartner als het om bouwen en wonen ging. De warme woorden aan hen gewijd als wethouder Volkshuisvesting deel ik absoluut. Door goed samen te werken hebben “we” mooie dingen tot stand weten te brengen. Ik noem de wijk Molenvliet en het eerste deel van de wijk Snel en Polanen. Maar heel nadrukkelijk noem ik ook de overdracht van het gemeentelijk woningbezit aan de SWW, begin jaren negentig. Vergeleken met het corporatiebezit zag dat er niet zo best uit. Daar moest dus wat aan gebeuren en die constatering heeft aan de basis gelegen van de verbeter- en stadsvernieuwingplannen die sinds eind jaren negentig in Woerden in uitvoering zijn. De Schilderswijk en het Staatsliedenkwartier zijn daar voorbeelden van.
Tineke heb ik ook jaren lang meegemaakt als lid van de woonruimteverdeelcommissie. Als voorzitter had ik er een meedenkende en, voor de moeilijke en schrijnende gevallen, sterk meelevende gesprekspartner aan.
Aan woningbouw wordt in “een goede raad is rood” ruim aandacht geschonken en terecht. De PvdA hier was daar sterk betrokken bij. Maar PvdA-leden waren ook op een ander terrein erg actief. Helaas ontbreekt elke vingerwijzing daar naartoe totaal in het boekje. Ik heb het dan over de betrokkenheid bij wat in de jaren 790 en 80 de buitenlandse werknemers en hun gezinnen heette. Als toenmalig secretaris van de Stichting Welzijnszorg Buitenlandse Werknmers (1979-1986) had ik goed contact met Martin. Ook bij de nasleep van de gasontploffing in “het rode dorp” (1985). Martin ontpopte zich toen als een heuse crisismanager. Frans en Tineke Lander waren toen ook al nauw betrokken bij het werk van de stichting. Geen wonder dat uit die kring relatief veel PvdA-stemmers kwamen en komen. Hoewel het hele gedoe met het strafbaar stellen van illegalen het aanzien van de PvdA “in die kringen” absoluut geen goed heeft gedaan. Maar dat alles heeft zich afgespeeld nadat het nu besproken boekje al geschreven was.
Slotconclusie: een aanrader voor iedereen die oprecht geïnteresseerd is in de politiek, zoals zich dat op het lokale erf in Woerden gedurende een eeuw ontwikkeld heeft.
Frans van Bork, Wouter van Dijk, Marijke Engering, Bernt Feis, Aad Kruijt, Sjoerd Plantenga en Jelle IJpma hebben goed werk geleverd.